Tadeusz Słodyczka urodził się 5 maja 1954 roku w Dukli. Wychował się w rodzinie góralskiej, zamieszkując najpierw w najwyżej położonej           w Polsce wsi Ząb, a później w Zakopanem na popularnej Gubałówce.

Lutnictwa uczył się w Technikum Budowy Instrumentów Lutniczych w Nowym Targu, które ukończył w 1974 roku. Praktykę lutniczą odbył u Franciszka Marduły w Zakopanem.
Swoje umiejętności w zakresie budowy instrumentów oraz prac korektorskich i konserwatorskich doskonalił w pracowniach lutniczych: Volkera Blaya w Dortmundzie (1987-88), u Josepha Kuna w Ottawie (1989-90) oraz u G. Batty Morassiego w Cremonie (1998-99).
Tworzy instrumenty głównie w oparciu o modele A. Stradivariego, a ulubionymi są:
„Massiach”, „Emperor”, „Tuscan” i „Beets”.
Inspiruje się także twórczością takich mistrzów jak: N. Lupot, Andrea i Nicolo Amati, Andrea Guarnieri, Domenico Montagnana ……….
W jego pracy można odnaleźć wiedzę, intuicję oraz wieloletnie doświadczenie.
Efektem są instrumenty najwyższej jakości pod względem wykonania i brzmienia, które są dopasowane do potrzeb muzyków.

W 1984 roku odnosi pierwszy sukces artystyczny, zdobywając aż trzy nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Lutniczym im. Z. Szulca                w Poznaniu.
Później przyszły kolejne sukcesy, głównie międzynarodowe. Jednym z najbardziej dumnych momentów było zdobycie złotego medalu za skrzypce na Międzynarodowym Konkursie Lutniczym w Pradze w 1993 roku.
Było to pierwsze zwycięstwo polskiego lutnika za granicą i to w wielkim stylu: instrument zyskał najwyższe oceny zarówno za walory lutnicze          i dźwiękowe.
W 1997 roku podwójne zwycięstwo I-go i II-go miejsca za skrzypce w Nachodzie, a w 1998 roku złoty medal za altówkę na kolejnym konkursie       w Moskwie.
Trzykrotne zwycięstwo oraz inne dodatkowe nagrody, sześciokrotnie najwyżej oceniane instrumenty za walory lutnicze oraz trzykrotnie za dźwięk stawiają Tadeusza Słodyczkę w gronie najbardziej utytułowanych lutników w historii międzynarodowych konkursów lutniczych.
Powyższe osiągnięcia sprawiły, że rozpoczął się etap jurorowania.
Zapraszano go do jury międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów lutniczych : Polska, Włochy, Czeska Republika, Chiny, Słowacja, Malta.
Swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami dzieli się z polskimi lutnikami wygłaszając referaty o współczesnym lutnictwie na ogólnopolskich sympozjach lutniczych. Był  inicjatorem i pierwszym prezenterem cyklu spotkań: „Lutnictwo bez tajemnic”.
Od 1978 roku członek Związku Polskich Artystów Lutników. Aktywnie uczestniczy we władzach i komisjach Związku. Aktualnie członek zarządu ZPAL.
Przez krótki okres (1992-93) był członkiem amerykańskiej organizacji lutniczej: ” Violin Society Of America” oraz „Associazione Liutaria Italiana”  we Włoszech (1998-99).
Od 2020 roku jako pierwszy i jedyny Polak należy do ekskluzywnej międzynarodowej organizacji lutniczej: International Association of Violin and Bow Makers (EILA).
Jego artykuł: „Przygotowanie instrumentu do lakierowania” (Preparing an instrument for varnishing) ukazał się w miesięczniku „The Strad”            w cyklu „Trade secrets”
Na jego instrumentach grali wybitni wirtuozi jak:

Krzysztof Jakowicz, Agata Szymczewska, Maria Włoszczowska, Jarosław Nadrzycki i wielu innych w kraju i za granicą.                 

Dotychczas zbudował około 330 instrumentów: skrzypce, altówki, wiolonczele a także violę d’amore.

Większość jego instrumentów jest w posiadaniu muzyków za granicą – głównie w USA, Japonii, Niemczech, Finlandii, Kanadzie, Szwecji, Holandii, Danii, Rosji, Estonii …..

Za swoją działalność i osiągnięcia w 2004 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.